zelfzorg bij gedoe...

Ik heb een hele zware maand. Technisch lukken dingen niet, onverwachte zaken die heel spannend zijn.... ik val van angst in boosheid, naar actiemodus en weer terug. En toch.. had dit me 2 jaar geleden overkomen was ik helemaal ingestort (en misschien van schrik wel gestopt met ondernemen). En nu? ik zit in mijn gele stoel, ik ben wel moe, maar voel me verder best wel weer oké. Tijd dus om eens wat verder te kijken naar wat ik anders doe deze keer.

Gedoe 

We kennen het allemaal wel: gedoe. En vaak komt gedoe in meervoud. Zo ook hier. Ik was vorige week woensdag nét klaar met het bouwen van een compleet nieuwe website (na technisch gedoe) stond donderdag het volgende gedoe alweer voor de deur. Deze maand is dus helemaal raak, poeh! Je kent het vast wel! 

Voor mij is het nieuw

Ik schrijf wel: 'je kent het vast wel', maar voor mij is het best wel nieuw. Niet het gedoe, o nee, daar heb ik meer dan genoeg ervaring mee (niet alleen gedoe, ook ellende). Maar wat nieuw is voor mij, is het 'overeind' blijven. Ik lijk het voor het eerst zonder complete instorting, paniekaanvallen, terugvallen en wat dan ook te kunnen handelen. Wauw, dat is nieuw! 

Hoe dan? 

Dat maakt mij dus zo nieuwsgierig: hoe kan dat? Wat doe ik anders? Of ben ik zelf veranderd? Het is misschien een combinatie van die laatste twee. Door ervaring en vertrouwen heb ik minder paniek. Maar ik denk ook anders merk ik. 

Het is maar werk

Zo'n vervelende dooddoener. En ik, als bezige bij, vond het altijd zó stom als mensen dat te pas en te onpas riepen! Ik heb een gigantisch verantwoordelijkheidsgevoel dus dat botst met 'het is maar werk'. En toch....

Sinds een tijdje merk ik dat het vaker door mijn hoofd spookt als dingen misgaan. Er is minder paniek, ik denk sneller: 'we lossen het allemaal wel op' en 'in the end' is het maar werk. Het is het nooit waard dat ik daarvan 'kapot' ga. Zou dit dan een gezonde manier zijn om met dingen om te gaan? 

Terug naar het nu

Ik ben heel blij met deze innerlijke ontwikkelingen, maar dat neemt niet weg dat ik bij hele spannende dingen, zoals waar ik me nu in bevind, nog heen en weer stuiter. Van bang, naar boos, naar gestresst, naar uren en uren bezig blijven om dingen op te lossen. Alles komt voorbij, en wisselt elkaar in rap tempo af. Niet gek dat ik doodmoe ben bedenk ik me nu, haha. 

Wat heb ik nodig?

En toch zag ik mezelf de afgelopen dagen óók de goede dingen doen, mezelf geven wat ik nodig had:

Ik nam rust, oké, mijn lijf gaf het zo hard aan dat ik ook niet meer anders kon, maar ik gaf me er ook aan over (en dat is weleens anders geweest!)

Ik verschoof mijn planning , iets wat ik heel lastig vind en nog volop aan het leren ben.

Ik schakelde hulp in, zo heeft Edwin de boodschappen gedaan, helpt Charlie in de inbox en maakte ik alvast een afspraak met een jurist (want je hoeft het niet alleen te doen!). 

Het gevolg? Ik ben al een stuk rustiger. Ik ben nog steeds erg moe, maar door het verschuiven van mijn planning zie ik het deze week qua gezondheid wel allemaal weer goedkomen. 

Is dat het dan? 

Is het 'jezelf geven wat je nodig hebt' de manier om met gedoe om te gaan? Het klinkt zo egoïstisch (aldus mijn strenge innerlijke stem). Toch denk ik dat in zulke situaties in contact zijn met jezelf heel belangrijk is. Mij lukt dat niet de hele tijd, en al helemaal niet direct als iets voorvalt, maar toch heb ik steeds even bij mezelf ingecheckt. Soms was ik me er zelfs van bewust dat het niet lukte en dat ik gewoon even vol gas iets wilde aanpakken om het maar op te lossen, in plaats van naar mezelf luisteren. En dat is volgens mij prima. Geen blinde paniek, wel af en toe even vol gas, maar daarna weer even checken hoe het gaat en wat ik nodig heb. 

We komen er wel doorheen!

Iedereen heeft deze gedoe-dagen/-weken/-maanden. Vaak gebeurt het achter de schermen, in de tijd van sociale media lijkt het of het bij iedereen allemaal zo soepel gaat en ze zo'n leuk leven hebben. Maar zo werkt het niet, iedereen heeft gedoe! En wat voor de één gedoe is, is voor de ander helemaal niets en andersom. Maar het principe blijft hetzelfde, om met gedoe om te gaan, moeten we op een milde manier voor onszelf blijven zorgen. En dan komen we er wel doorheen! 

Steun

Dat we erdoorheen komen vertrouw ik wel op! Maar soms is het wel fijn om het niet alleen te doen, om steun te hebben. Zo gebruikte ik dit weekend mijn cosy kaartjes vertrouwen meerdere keren, schreef ik dingen van me af in mijn journal, zette ik een speciaal kopje thee en verdiepte me in nieuwe schildertechnieken. Mocht jij ook zo'n dag/week/maand hebben, of gewoon al wat steun in huis willen halen, kijk dan eens naar deze favorieten van mij: