Je hebt het vast al gezien: een nieuwe uitvinding! Over de cosy UP zelf lees je hier meer. Maar in deze blog neem ik je mee in de ontwikkeling van de cosy UP, die ruim een jaar duurde! En ik kan je vertellen: het ging gepaard met de nodige tegenslagen, uitdagingen en toestanden. Was dat het allemaal waard?
Ruim een jaar geleden lag ik een beetje te mijmeren op de bank. Mijn gedachten dwaalden alle kanten op en vanuit het niets had ik ineens een idee.
Die kerstperiode daarvoor had iemand me laten weten zó ontzettend blij te zijn met de adventskalender. Elke dag een stukje toevoegen. Een beetje houvast, het deed haar goed. Iets in mij speelde al langer met het idee om zoiets te ontwikkelen voor meerdere momenten in het jaar, want als het helpt en fijn is, waarom dan alleen met advent? En daar, op de bank, kwam eindelijk in me op hoe ik het wilde doen.
Ik werd er helemaal een beetje hyper van, mijn hoofd kón maar niet stoppen met denken, schetsen vlogen uit mijn handen, pagina’s schreef ik vol met ideeën en uitwerkingen. Ik zaagde de blaren op mijn handen voor de eerste test (ik kan helemaal niet goed zagen en het duurde eindeloos, haha), ik schilderde wat stukjes en toen…
Want tot zo ver mijn sterke kanten. Nu moest ik uit zien te vogelen of het maakbaar was. Hoe dan, waar, is het betaalbaar, waar te beginnen?
Het overweldigde me zo, dat ik het een paar maanden heb laten liggen. Ik voelde me verslagen.
Hieronder zie je alle processtappen en wat (lelijke) foto’s van ‘hoe alles begon’.
En toch kon ik het niet loslaten. Ik herinnerde me die middag op de bank en de overtuiging die ik toen had, dat het echt een goed idee was. Dat dit echt iets is wat ik zelf wil hebben en zou gebruiken (dat is altijd mijn graadmeter voor het ontwikkelen van producten, haha).
Tijd dus om wat contacten te leggen. Ik sprak met een drukker die me op weg hielp. Er kwamen offertes, die veelbelovend waren. Technieken werden besproken en voel goede moed ging ik opnieuw aan de slag. Dit keer ging ik ‘echt’ de sets ontwerpen en een plan maken.
Na een half jaar kon ik eindelijk gaan schilderen, heerlijk! Het project kreeg vorm en bestond niet alleen meer in mijn hoofd. De eerste sets mislukten, want elke keer als ik het in elkaar wilde zetten klopte het plaatje niet. Maar na een paar pogingen kreeg ik de slag te pakken en puzzelde ik de geschilderde stukjes in elkaar tot een 2D geheel, dat gaf een goed beeld maar….
De eerste proeven lieten het project pas echt leven. Maar met de leverancier die ik had geselecteerd en de zorgvuldig gekozen productiemethode, kregen we het niet zo mooi als ik wilde. Ik wilde alle kleine details uitsnijden, ik wilde geen randjes om de figuren, ik wilde meer.
Dus ging ik weer op zoek naar alternatieven. Door een cadeautje dat ik had gekregen voor kerst, kwam ik op het idee om te kijken naar laseren in plaats van stansen. Maar zou dat betaalbaar zijn? En mijn huidige leverancier dan?
Je snapt het al, stress. Inmiddels had ik een deadline. Ik had gekozen voor 3 sets in de eerste ronde met de thema’s Pasen, Lente en verjaardag. Voor de eerste twee kon ik geen grote vertragingen meer oplopen of ik zou het hele project weer een jaar op moeten schuiven.
Een paar drukke weken volgden, mailen, bellen, praten, overleggen en vooral ook naar mijn gevoel luisteren. Want toen alle details bekend waren, bleek dat de betere keuze was om voor top kwaliteit te gaan en te laseren.
En dat was niet alles, ook voor de plank ben ik vrij laat nog van leverancier gewisseld. Dat was een kwestie van prijs-kwaliteit verhouding. En het lastigste? Mensen waarmee ik het proces was aangegaan moeten meedelen dat ik toch elders ging produceren. Ik heb er wakker van gelegen.
Maar na een tijdje was alles geregeld en kon de productie gestart worden. Door alle vertragingen was het allemaal nogal een gehaast en gestress. Dat resulteerde in dat ik vorig weekend nog een heel weekend setjes heb ingepakt in plaats van dat ik dat een beetje verdeeld zou doen over een paar weken! Maar nu is het zo ver. De deadline is gehaald. We zijn op tijd voor Pasen en de lente. Mijn droom is werkelijkheid geworden!
Het staat niet in het proces overzicht, maar nu volgt er een stap die eigenlijk net zo spannend en stressvol is: wachten. Gaan mensen het leuk vinden of was ik de enige die hier behoefte aan had? Klopte mijn gevoel? Kan ik over een paar weken zeggen dat het een succes is en beginnen aan de drie volgende sets (herfst, kerst/advent en winter komen in augustus) of moet ik het schrappen? O ja en dan hebben we nog niet eens gesproken over de marketing, nieuwsbrieven, social media, winkels, mond tot mond reclame… het blijft dus nog even druk en spannend!
De vraag uit de intro galmt na in mijn hoofd. De cosy UP helemaal ‘klaar’ zien en iets vanuit mijn verbeelding tot leven zien komen is het zeker waard. Maar of anderen dit ook gaan vinden is nog even afwachten. Tja, dat heb je als je iets ‘nieuws’ uitvindt. Niemand weet of mensen het leuk gaan vinden. Het antwoord houd je dus nog even tegoed 😉
Illustrator under a blankie – Esther Bennink
Parallelweg 10
7213VT Gorssel, Nederland
KvK: 80271480
alle rechten voorbehouden
NL 
EN 
DE 
FR