Wat me overeind houdt als alles beweegt

De telefoon ging, mijn moeder lag in de ambulance en het was helemaal niet goed. Ik sprong in de auto, scheurde het halve land door om zo snel mogelijk in het ziekenhuis aan te komen. mijn wereld schudde en bewoog. Hoe ik mezelf overeind hield in de dagen die volgden, wat ik deed om niet in te storten én hoe het allemaal afgelopen is, lees je in deze blog. 

Weerbaarheid neemt toe

Als ik dit een paar jaar eerder had meegemaakt had ik echt compleet gecrasht. Ik had dit niet op kunnen vangen. Mocht je hier nieuw zijn: ik heb complexe PTSS en dat gaat heel langzaam steeds ietsjes beter, maar ik blijf kwetsbaar. Het leven en de wereld om me heen is vaak heftig. Schilderen helpt me enorm. 

Ik zeg wel 'compleet gecrasht', maar een beetje gecrasht was ik toch. En dat is ook niet zo gek denk ik. Maar in plaats van ervan in paniek te raken kon ik benoemen dat ik mijn reactie zelf een beetje eng vond. Ik zag in dat het nodig was om het te doorleven en liet het er maar gewoon even zijn. Dat is nog eens zelfzorg, hoe spannend ook. 

Meer zelfzorg

Al je gevoelens er 'laten zijn' kan eng zijn, en lukt mij ook niet altijd. Maar door kleine andere zelfzorg stapjes kom ik er ook wel. Zo vertelde ik mijn team meteen wat er aan de hand was en dat ik last had van PTSS herbelevingen. Dat is fijn, ze vingen alles op. Maar het helpt vooral doordat ik op die manier ook tegenover mezelf erken dat het er is, dat het even niet gaat en dat ik iets anders nodig heb. Een aanpassing. 

Aanpassingen

Het mag even anders. Als ik me niet goed voel is dat een teken dat ik iets moet veranderen. Soms is het simpel, gewoon even stoppen met bezig zijn omdat ik moe ben. Rust nemen dus. Maar soms is het complexer. Om te ontdekken wat mij zou kunnen helpen ga ik vaak even met de honden op de bank zitten. Geen afleiding, even in mijn lijf komen door de honden te aaien en dan komt het vaak vanzelf wel naar boven. 

Drie peilers

In al die jaren dat ik dit nu doe, merk ik eigenlijk altijd dat het 3 dingen zijn die ik nodig heb. De drie peilers.  

1. Rust en een stapje terug doen. Mijn agenda leeg (nou ja, leger) maken, dingen verplaatsen en eventueel mensen laten weten dat het even niet lukt (erkennen ;-)). Een dutje doen tussen de middag, een boek lezen of met een kopje thee naar buiten staren. 
2. Hulp. Als ik niet lekker in mijn vel zit worden de kleinste dingen soms ineens monsterklussen. Koken is een berucht voorbeeld in mijn geval. Dus vraag ik mijn man om wat vaker te koken. 
3. Wandelen. Lekker cliché, maar het helpt me echt. Mijn hoofd is vaak doodmoe van al het gedoe, maar fysiek mezelf moe maken, door te gaan wandelen, wil nog wel eens helpen. Soms een ontspannen wandeling, maar soms zie je mij ook hard doorlopen om dingen echt 'uit' mijn systeem te lopen. 

Het blijft bewegen

Met mijn moeder gaat het inmiddels best weer goed, het liep eigenlijk met een 'sisser' af (lees: een gebroken heup en hersenschudding) maar het leven zal altijd in beweging blijven. Er gebeurt nu eenmaal van alles om ons heen, dat merkte ik vandaag weer toen ik een paar vervelende berichten kreeg waarin ik 'ge-gaslight' (zoek het vooral op als je niet weet wat het is, heel verhelderend in sommige situaties!) werd.

Langzaamaan begin ik er oké mee te zijn dat die beweging er is. Dat ik wel kan vertrouwen op alles wat ik heb geleerd dat afgelopen jaren, dat het me veerkracht geeft zodat best wel wat beweging aan kan. Het betekent ook dat selfcare prioriteit heeft. Het is belangrijk, want de wereld zal om ons heen blijven bewegen. Wat doe jij vandaag als selfcare?

(foto door Merette Kuijt)