Na de sprong

Een tijdje terug schreef ik een blog over dat ik instortte en dat het allemaal niet meer ging. Gemist? Lees hem hier. Nu krijg ik superveel vragen hoe het nu met me gaat en hoe het nieuwe leven bevalt. Tijd dus om de balans op te maken van ‘na de sprong’ (je weet wel, die figuurlijke sprong die ik waagde ;-)).

Terugkijken en dan pas schrikken

Nu ik terugkijk schrik ik. Ik zie nu dat het veel te veel was, dat ik niet toekwam aan ‘leven’ en dat ik de hele tijd knorrig was omdat ik simpelweg geen energie over had om ‘aardig’ te zijn. Nu ik weer even heerlijk aan ‘slow living’ doe, helemaal nu met een fikse griep, merk je pas echt goed het verschil. Ik ben nog steeds een bezig bijtje, dat zit in mijn karakter, maar ik ga niet meer over mijn grenzen heen. Wat een verschil!

Je leven ontwerpen zoals jij het wilt

Dit is altijd een motto van mij geweest sinds ik beperkt ben in energie. Je moet zelf kiezen hoe jij je leven vorm wilt geven. Oké soms overkomt iets je, maar er is vrijwel altijd iets te kiezen. Ik ben daar altijd heel bewust van geweest, maar door de enorme groei van mijn bedrijf (door al jullie bestellingen: YAY!) werd ik op het laatst geleefd. En geleefd worden is vreselijk. Het kan prima voor een tijdje natuurlijk, het overkomt iedereen. Maar in de basis wil je je leven zelf vormgeven zoals het bij jou past. Zodat je lekker in je vel zit en de leukste versie van jezelf kunt zijn.

Terug naar de basis

De basis gaat voor mij terug naar mijn waarden. Dingen die belangrijk voor mij zijn, zoals mijn gezondheid (dus leuk leven terwijl ik niet over mijn grenzen hoef te gaan), slow living, genieten van de natuur, mezelf creatief uiten en het fijn hebben met de mensen (en honden) om me heen. En eindelijk ben ik weer bij die basis en het is HEERLIJK!

Een voorbeeld: mijn lieve buurvrouw stond op een maandagochtend, vroeg voor de deur: ‘ga je mee naar het Rijksmuseum, ik vertrek over een half uur’, zei ze. Normaal pakte ik op maandag pakketjes in en was de zwaarste dag van de week voor mij, dus dat was geen optie. Nu dacht ik: oké, ik moet nog veel doen, maar dat kan ook later én ik heb ruimte om bij te komen morgen (want wat een energie kost zo’n uitje, pfiew!). Het was al jaren mijn wens om het Rijksmuseum te bezoeken en ik heb het aanbod dus gewoon aangenomen! Er komt dus ruimte voor spontaniteit, maar ook voor ontwikkeling. Ik merk dat mijn creativiteit zich verder ontwikkelt en ik vind het allemaal zo ontzettend leuk!

Wat moet jij nou met dit praatje?

Je vraagt je natuurlijk af wat je in hemelsnaam moet met deze hersenspinsels van mij. Nou, ik wil je aan het denken zetten:

-Leef jij nu binnen je grenzen? Het hoeft niet altijd, het Rijksmuseum was ook ver over mijn grenzen, maar zolang je maar niet chronisch over je grenzen leeft en tijd neemt voor herstel is het prima!

-Is er ruimte voor nieuwsgierigheid, spontaniteit en een lach?

-Hoe ziet jouw basis eruit? Wat zijn jouw waarden?

Kun je wel een steuntje in de rug gebruiken om je leven vorm te geven zoals jij wilt? Kijk dan eens naar Messages from the woods!