Ik voel me laaiend, woest, boos vanbinnen. Waarom? Omdat we morgen een paar dagen weg gaan. En ik vind daar iets van. Ik vind mijn reactie niet normaal, het mag er niet zijn.
En dit gebeurt altijd pas net voor vertrek. Waar ‘normale’ mensen zin hebben in vakantie, is het voor mij een worsteling om te gaan. Het loslaten van het ritme, het bekende. Het niet weten wat me te wachten staat, het onbekende, bang voor de mensen die ik tegen ga komen (of in dit geval de verhuurder van ons huisje bijvoorbeeld). Voor het eerst in mijn leven erken ik het door het hier op te schrijven. Normaal duw ik door, krijg af en toe een dikke ruzie met mijn man omdat al die gevoelens toch ergens heen moeten, en baal ik van mezelf.
Nee! Is het stemmetje dat in mijn hoofd schreeuwt. Het moet leuk zijn, en fijn en gezellig en, en, en…. Ik hoor mezelf een diepe zucht slaken nu ik dit typ. Waarom, als het sociaal gezien afwijkt van de norm, mag ik niet voelen wat ik voel? Ik voel tranen opkomen, vakanties zijn altijd een struggle en zo mild als het typen van deze woorden, ben ik nog nooit voor mezelf geweest.
Ik merk dat het ‘laaiend, woest, boos’ zich terugtrekt en er verdriet en angst voor in de plaats komt. De emoties die er eigenlijk toe doen, die ruimte willen en begrip. Oké, dat is anders, draaglijker, fijner ook! Ik denk ineens terug aan een gesprek dat ik vorige week had, over rustiger aan leven (en werken ;-)) en kiezen voor plezier. Ik zou natuurlijk ruimte kunnen maken voor mijn angst in plaats van doorgaan met mijn to-do lijst (stofzuigen, fysio oefeningen doen, een nieuwsbrief typen). Wat zou er gebeuren als ik vertraag, mezelf ruimte geef om alles te voelen wat ik voel en dan toch in alle rust morgen vertrek?
Dan is het meestal wel leuk. Het lukt niet altijd, ik krijg snel heimwee en angsten, maar de wandelingen, taartjes en natuur zijn dingen waar ik wel heel erg blij van word! Verbluft zit ik hier nog achter mijn toetsenbord, ik voel me zó anders dan toen ik begon. Ik voel de angst voor morgen, maar dat is veel draaglijker dan als een geladen bommetje rondlopen (met de angst dat de bom ontploft, ieuw!).
Ik heb het idee dat ik hier al vaak over schrijf, het milder zijn voor onszelf. Het echt voelen, wat er is. Niet wegdrukken, niet boos op worden en niet negeren. Maar toch is dit iets wat ook eens in zo’n praktische situatie als mijn ‘op-vakantie-gaan’ gedeeld mag worden, hoe kwetsbaar het ook voelt. Want ja, ik vind er wat van, schaamte te over!
Het had een mooi einde geweest, deze laatste zin. Maar gevoelens veranderen snel, zo merk ik nu dat mijn angst afneemt en mijn honger naar ‘veilige’ dingen toeneemt. Mijn eigen wereldje is mijn veilige haven, al neem ik deze keer geen schilderspullen mee (want ja, leuk dat op doek schilderen, maar niet echt ‘portable’) kan ik ook veiligheid vinden in het bedenken van nieuwe illustraties of schilderijen. Zo zie je maar dat kunst ook iets troostends kan hebben, zowel voor de maker als (hopelijk) voor de kijker. Ik voel me in ieder geval beter nu ik onderstaande illustraties heb uitgezocht, een soort van ‘comfort food voor mijn ziel’
*scroll nog even verder om te weten te komen hoe het was op vakantie 😉
Leuk! Inmiddels ben ik dus weer terug. We hebben het super fijn gehad en ik weet vrijwel zeker doordat ik komt omdat ik deze blog getypt had, het maakte dat ik erover ging praten, mijn angsten deelde en gesteund werd. En toen ging het allemaal wel! Beter dan verwacht zelfs. En natuurlijk hier nog even een fijn plaatje:
Foto bovenaan dit artikel: Merette Kuijt
Illustrator under a blankie – Esther Bennink
Parallelweg 10
7213VT Gorssel, Nederland
KvK: 80271480
alle rechten voorbehouden
NL 
EN 
DE 
FR
14 reacties
Ik heb precies hetzelfde: geen zin in vakantie, zo’n gedoe allemaal. Blijf het liefst thuis. Maar dat vindt mijn vriend niet leuk, dus gaan we toch, maar langer dan een week hoeft niet zo van mij. Als ik er dan eenmaal ben, vind ik het wel leuk.
Een vriendin van mij heeft dat ook, dus zo vreemd is het niet.
Het is alleen niet erg sociaal aanvaard om dit te zeggen.
Dus vooral blijven uitspreken tot iedereen er aan gewend is.
Wat fijn, die herkenning!
Heel herkenbaar. Fijn om te horen dat ik hier niet alleen mee worstel. Ik vind mezelf namelijk ook altijd ‘raar’. Hoezo geen zin om op vakantie te gaan?!
Fijn om te lezen dat je alsnog een fijne tijd heb gehad. Ik merk dat als ik mijn angst bespreekt, het voor mij helpt om te relativeren.
O ja, het helpt echt he?! Gevoelens bespreken is ook jezelf erkennen en accepteren zoals je (op dat moment) bent, maar toch blijf ik het moeilijk vinden soms 😉
Wat super fijn die herkenning!
Ik vind je nieuwsbrief en ‘hersenspinsels’ altijd leuk! Super goed dat je op deze manier durft te ondernemen. Jezelf zijn, met alles wat erbij hoort. Fijn 💛
Wat leuk om te horen, het maakt dat ik glimlach hier achter mijn toetsenbord, want het was altijd mijn grootste wens om gewoon mezelf te zijn en toch ‘mee te doen’, wat blijkt: er zijn veel meer mensen zoals ik! Super gezellig om te verbinden zo!
I’m struggling with this ” holiday thing” as well. Good to know, that I’m not alone. Thanks for sharing!
Thank you for sharing too, it’s helping a lot to know that we’re not alone in this!
Oh, ik heb dat ook!
Weekendjes weg, vakanties. Tegenwoordig benoem ik het als ‘vastlopen’ maar heb ook de woede gekend en geuit.
Tegenwoordig vind ik het weg zijn wisselend.
Er spelen veel factoren mee om echt goed te kunnen genieten. As we speak zijn we dit weekend weg en heb ik voor de zomervakantie wel weer meer eisen op mijn lijstje.
Ik hoop dat de wind afneemt en er wat rust komt.
Wat fijn die herkenning! En wat mooi om het gewoon ‘even vastlopen’ te noemen!
Hallo Esther, ik vind het knap dat je dit allemaal deelt en dat je toch bent gegaan. Ik herken het wel, in die zin, dat ik als ik er ergens tegenop zie (en dat is vaak daar waar meer mensen bij elkaar zijn en ik teveel prikkels ervaar), dat het achteraf gezien toch leuk was, ook al voel ik me dan vaak heel moe.
Wil bij deze ook nog even reageren op jouw kaarten. Ik begrijp je beslissing, maar ben wel blij dat ik een tijdje geleden de mooie houten lijst voor deze afmeting van de kaarten nog heb gekocht, want de kaarten zijn een cadeautje voor de ontvanger, maar zeker ook om zelf mooi in het lijstje te zetten, juist vanwege de afmeting. Het is nu een klein schilderij en ik geniet van de verschillende kaarten die ik er in zet, net als de prachtig toverlantaarn.
Ik begrijp jouw keuze om destijds voor dit afwijkende formaat te kiezen want het is juist weer niet het standaard wat je overal ziet.
Maar goed, soms moet je keuzes maken en het belangrijkste is dat je de keuze maakt die voor jou het beste voelt. Je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken! Veel schilderplezier, ik kijk weer heel erg uit naar nieuwe werken van jou!
Hey Sandra, wat fijn die herkenning! En inderdaad ik zie ook altijd al snel tegen dingen op, vaak is het dan toch leuk en als ik het een beetje goed uitkien is de vermoeidheid wel in balans met ‘hoe leuk het was’ en is een dagje bijkomen prima. Bedankt ook voor je begrip wat betreft de kaarten, het is niet zozeer dat het voor mij beter voelt, maar gewoon iets waar ik qua bedrijf op vastloopt door steeds hoger wordende drukkosten. Jammer, maar gelukkig heb ik nog ‘luxe kaarten’ in het formaat!