Het leven voelt soms te groot, laat me schrikken of overvalt me. Angst steekt de kop op, hallo PTSS! Maar gelukkig zijn er ook steeds meer momenten waarop PTSS naar de achtergrond verdwijnt. En het gekke is: je kan het precies zien aan de illustraties die ik maak!
Ik had ooit een therapeut die omschreef het heel mooi. Als je je angstig of gestrest voelt maak je je cirkel kleiner. Zie het als de figuurlijke ruimte om je heen. Je maakt een kleiner wordende beweging, let er maar eens op, het is echt zo! Als je je goed voelt voel je je vrij, en maak je je cirkel groter. Je zet je ruimte uit. Je ontdekt, huppelt en geniet. Ook ga je makkelijker contact aan met anderen, je laat je grote cirkel ‘contacten’ met de cirkel van iemand anders.
Dit kleine geheugensteuntje heb ik altijd onthouden. Het maakt het voor mij gemakkelijker om te snappen wat er gebeurt en te duiden wat ik nodig heb. Het bijzondere is, dat het mij vorige week ineens opviel dat ik dit ook doe in mijn illustraties!
Laten we beginnen met een paar voorbeeldjes. Hieronder een aantal illustraties die ik maakte terwijl ik in mijn kleine wereld zat. Ik trok me terug en zocht veiligheid en geborgenheid.
Twee van deze illustraties maakte ik op vakantie (twee verschillende vakanties). Ik zie dat zelf nu pas, maar het klopt wel. Vakanties zijn voor mij altijd spannend, ik geniet van de natuur en prachtige hikes, maar het roept ook sneller angst op.
Algemeen kan ik zeggen dat ik hier puur en alleen schilder als therapie. Ik schilder waar ik behoefte aan heb. Geen drama, gewoon een warme cocon. Ik krijg heel vaak de vraag waarom ik bepaalde dingen niet schilder (jongens, meisjes of vrouwen met een andere huidskleur, religie, brillen, blond haar etc), nou het antwoord is dus simpel. Ik creëer niet om een bedrijf te runnen, veel te verkopen of iedereen te gelukkig te maken. Ik creëer voor mezelf, om mijn eigen gevoelens te begrijpen.
Ik voel me iets beter, misschien nog erg moe, maar ik kan de (volwassen) wereld aan met de juiste zelfzorg. Ik vind het heel leerzaam om deze blog te maken, want ineens zie ik dit zelf nu ook duidelijk terug in mijn illustraties, haha.
Ik schilder waar ik behoefte aan heb (zoals altijd!). Maar in plaats van me te verstoppen in mijn magische wereld, blijf ik wat meer in de echte wereld. Ik kan het aan, voel me goed, maar ik heb dit wel nodig als ‘self care’. Zie jij het verschil? Of misschien voel je het wel?
En soms, voel ik me vrij, nieuwsgierig, heb ik behoefte aan contact of om nieuwe dingen te doen. Ik droom over nieuwe plekken, mooi uitzichten of gezellige momenten. Mijn cirkeltje is groot, ik heb bewegingsruimte en voel dat ik de wereld aankan.
Genieten staat centraal. Vaak ontdek ik in deze fase door het schilderen waar ik behoefte aan heb. Ik heb zo lang in constante staat van angst geleefd dat dit eigenlijk een nieuw stukje leven is om te ontdekken. Toevallig zijn hier 3 illustraties met meerdere mensen samen, maar dat is absoluut niet nodig. Misschien spreekt ‘spetterplezier’ link onderin nog wel het meeste tot de verbeelding van ‘genieten, ontspannen, ruimte en vrijheid’.
Zo zie je maar, ook hier illustreer ik als een soort therapie, of ontdekkingsreis.
Kende jij het groter en kleiner wordende cirkeltje al? Hoe is jouw cirkeltje op dit moment?
Â
Illustrator under a blankie – Esther BenninkÂ
Parallelweg 10
7213VT Gorssel, Nederland
KvK: Â 80271480
alle rechten voorbehouden
NL 
EN
5 reacties
Dag, ik ben helemaal verliefd op jouw tekeningen. En zo blij verrast dat je in Nederland woont want de meeste komen uit Engeland. Ik heb net jouw blog gelezen, mag ik vragen waar jouw ptss vandaan komt.
Lieve groet Marja van de Weerdhof
I’ve always loved this abour your art! it makes me feel protected and safe as well. and I really like the example with the circle, I feel it deeply and can relate to these stages. when a PTSD episode hits, I’d love to crawl into a little tree house all by myself with only some animals for company – just like you draw it in some of your illustrations.
when I’m in my over-the-top stage I’m extremely active and outgoing, basically talking to everyone for hours and taking care of all my loved ones – so you see, it’s hard to keep it balanced for me 😂 I still have to learn a lot about my illness and energy levels… so far comfy mental images, reading, strength training and drawing or looking at cozy art are some of my favourite coping strategies. I’m also motivated to look better after myself when I see your cozy content because your paintings and words make me feel understood.
your art is not only beautiful and inspirational but it also helps us all feel safe and protected. thank you for sharing your journey with us 💛
Mooi verwoord. Het voelt precies zoals ik het momenteel ervaar. Mijn cirkeltje wordt steeds kleiner doordat mijn migraine erger wordt / langer duurt. Doordat ik een aanval probeer te voorkomen plan ik steeds langere periodes in ‘om niks te hoeven doen’ of ‘dek me vooraf in’ door te zeggen dat ik van te voren niet met zekerheid kan zeggen of ik kan. Ik voel me er benauwd door of inderdaad de cirkel kleiner worden. Bedankt voor de mooie omschrijving 🥰
How do you actively work on expanding your “circle” and creating a larger space for yourself when you feel good, and how do you prevent yourself from shrinking your “circle” and limiting your space when you feel anxious or stressed?
Good question! I think it’s different for everyone, but some things that really help me:
-Don’t ‘overplan’ my days, there has to be enough time and space to feel, rest and from there decide how I plan my days/weeks.
-Retreat in my own world, whether it’s some me-time with a book, painting, walking with the dogs or bake, relax or visit a museum it doesn’t matter. As long as I can have that feeling of retreating in my own world.
-And.. being aware of that circle! I forget it a lot, but it’s constantly moving. Bigger, smaller, bigger, smaller. But by thinking about it I remind myself that it’s okay to take more space. I don’t have to be present or alert all the time! Especially in company of other people (a big learning point for me).