In mijn vorige ‘prentenboek-blog’ vertelde ik je alles over de uitdagingen die ik tegen kwam tijdens het maken van mijn prentenboek ‘Bieke en de Bedvliegers’. Vandaag neem ik je mee op reis naar de inhoud en wat dit zo persoonlijk maakt.
Bieke is vaak alleen, ze vermaakt zich met kleuren, knutselen en lezen. Ze is het ook gewend. Maar soms, heel soms, voelt ze zich eenzaam….
Voor Bieke wacht er nu een prachtig avontuur over vliegende bedden, vriendschappen en dapperheid. Precies wat ik fantaseerde toen ik klein was!
Ik was een gevoelig kind, wat ik inmiddels als mijn kracht zie, zat me vroeger erg in de weg. ik was snel angstig en begreep mezelf niet. Ik paste niet in mijn omgeving. Daarnaast zijn mijn ouders beide chronisch ziek, het was bij ons thuis dan ook meer ‘overleven’ dan ‘ontwikkelen en openbloeien’. Die combinatie zorgde ervoor dat ik eenzaam was.
Bij eenzaamheid denken we vaak direct aan ouderen. Hier is de afgelopen jaren veel aandacht voor geweest en heeft ons bewust gemaakt. Maar kinderen ervaren ook eenzaamheid. Ik ben geen psycholoog of wetenschapper, maar volgens mij wordt het niet altijd gemakkelijk opgemerkt. Eenzaamheid is natuurlijk ook een woord waarvan we de betekenis moeten leren, het is dus voor kinderen niet eenvoudig te verwoorden of uit te leggen.
Juist omdat dit zo lastig is én met mijn eigen ervaring wilde ik een prentenboek schrijven dat zou kunnen helpen. Helpen om het bespreekbaar te maken, helpen om het zichtbaar te maken voor ouders, leraren en verzorgers. Nu klinkt dit allemaal heel dramatisch, maar het is vooral ook een bijzonder avontuur vol plezier.
Toen ik vroeger als klein meisje naar bed ging vond ik het heerlijk om avonturen te beleven. Mijn fantasie was mijn beste vriend. Soms kwamen al mijn knuffels tot leven, bereidde ik dagelijkse maaltijden voor ze en gaf ze wat opvoedingslessen mee. Op andere momenten redde ik de wereld, vast en zeker geïnspireerd op het tekenfilmpje van die dag. En soms.. vloog ik met mijn bed het raam uit en genoot ik van de uitzichten, de frisse wind in mijn gezicht en ontmoette ik de leukste vrienden!

Al die kinderen die zich eenzaam voelen, omdat hun ouders gescheiden zijn, omdat ze verhuisd zijn, omdat ze gepest worden, omdat het thuis niet zo fijn is, omdat ze ‘anders’ zijn, omdat ze verlegen zijn of gewoon omdat ze nu eenmaal eenzaam zijn. Al die kinderen gun ik een fijn avontuur en inspiratie om hun fantasie te gebruiken, inspiratie voor dapperheid, net zoals Bieke en misschien een eerste stap om aan te geven hoe ze zich voelen. En even belangrijk zijn alle kinderen die gewoon zin hebben in een magisch avontuur met een vliegend bed en bosvriendjes, dat ze leren dat sommige kinderen zich eenzaam kunnen voelen en dat het fijn is om dan vrienden te maken!
Afgelopen weken kreeg ik de eerste reacties binnen van ouders en kinderen, het was ongelooflijk hartverwarmend. Kinderen smullen van het avontuur, willen allemaal ineens ook een vliegend bed en subtiel wordt eenzaamheid onder de aandacht gebracht. Missie geslaagd!
Wil je meehelpen met de missie? Stuur deze blog door, volg mij op instagram, facebook of pinterest en natuurlijk kun je het boek kopen!