Ik heb illustraties verbrand….

En dat heb ik nog nooit gedaan. Maar ik moest iets doen om het af te sluiten. Om het een plekje te geven. Wat precies? Dat leg ik je uit in deze blog.

Ik werk niet in opdracht, nou.. bijna nooit dan. Als ik iets heel leuk vind wil ik het wel eens doen. Of.. als ik me laat verleiden. Ik had een opdracht aangenomen dus, voor een boek cover. Klinkt leuk? Leek mij ook! Ik vond het verhaal super leuk en wilde het een kans geven.

En toch ging het mis

Ik merkte het eerst niet, maar gaandeweg het proces ontstond er een steeds langere lijst met dingen waar de illustratie aan moest voldoen. Groot dingetje zus, kleuren zo, dit moet erbij, zus en zo. O en een krappe deadline natuurlijk. De ‘red flag’ had moeten zijn dat ik nare kriebels kreeg in mijn onderbuik toen er een AI gegenereerd plaatje mee werd gestuurd met: zoiets zoeken we.

Nu heb ik wat boeken gemaakt eerder en tot nu toe ben ik altijd 100% vrijgelaten in wat ik maak. Feedback: prima, tips welkom natuurlijk, maar over het algemeen is dat ook wat ik vooraf zeg: ik heb vrijheid nodig. En toch heb ik me onbewust in allerlei banen gewurmd om te maken wat overeenkwam met alle lijstjes. Gevolg: het werd niet mooi (vond ik zelf, de meningen zijn verdeeld), niet mij, ik was er niet blij mee.

Ik ging erin mee

Na feedback van de uitgever zag ik in waar ik de mist in ging. Teveel aangepast, niet vrij voelen, krampachtig proberen te maken wat van me verlangd werd. Ik zag het als een leerproces en bood aan om iets totaal nieuws te maken écht vanuit mezelf. Ik was blij, vond (en vind het nog steeds) mooi en ik was er zeker van dat dit vrije gevoel opgemerkt zou worden en zou kloppen.

De bom

Helaas, het was niet wat ze zochten. Of ik nog een derde illustratie wilde maken binnen 2 dagen (even ter indicatie, per illustratie zo’n 8 uur werk en voor iemand die maar 4 uur per dag kan werken….). Toen kwam ik terug bij mijn eigen gevoel, de waarden waar ik voor sta. Ik wil creëren wat ik leuk vind, wat goed voor mij is, plezier hebben in wat ik doe. Ik wil kiezen voor mijn gezondheid, knusheid, cosiness. Maar auw… dit deed wel echt heel erg pijn! Onzekerheid, verdriet, boosheid, meer onzekerheid, verdriet en boosheid. Een nachtje wakker liggen, me van alles inbeelden (ik zou heel slecht zijn en Nederland zou het weten doordat ik deze opdracht stopte).

Het kon niet verder

Ik besloot zelf te stoppen. Ik zag in dat het plezier eruit was (wat het werk nooit ten goede zou kunnen komen) én het vertrouwen dat een 3e versie wel geaccepteerd zou worden had ik niet. Ik had geen contract getekend, dus dat bood voor- en nadelen. Voordeel: ik was vrij te stoppen. Nadeel: alle in totaal 18 uren besteed aan dit project krijg ik niet betaald.

Brand!

En toen moest ik het een plekje geven. De frustratie, onzekerheid, het balen van mezelf (waarom heb ik me laten verleiden). Ik heb mijn bureau opgeruimd, alle bestanden op de computer ver weg gearchiveerd, de bestanden op de Ipad ook weggestopt, de emails gearchiveerd en… de illustraties ritueel verbrand. Nog nooit gedaan (slecht idee ook hoor!) maar het was deze keer nodig. Afsluiten, mijn onzekerheid in vlammen op zien gaan.

En nu?

Is het over? Nee, natuurlijk niet! Ik zal het nog wel een tijdje in mijn achterhoofd meedragen denk ik. Maar ik heb wel wat dingen gedaan die erg helpend zijn:

-Me even lekker rot gevoeld (want wegstoppen werkt averechts)

-Lief zijn voor mezelf vandaag

-Mezelf liefdevol gedwongen om aan de slag te gaan met nieuwe projecten. Het maken van de kerstkaarten staat voor de deur en het deed me goed om me onder te dompelen in ideeën en schetsen.

-Blijven herhalen tegen mezelf: denk aan je kernwaarden. ‘ik wil maken waar ik zin in heb, als mensen dat toevallig mooi vinden is dat een bonus’. Ik wil rustig en ontspannen leven, ik wil oké zijn met mezelf en genieten. Eigenlijk ging ik terug naar de basis, diep in mezelf.

-Besloten om me niet meer te laten verleiden tot werken in opdracht (wat meteen betekent dat mijn laatste boek in opdracht uitkomt in september, een slik momentje wel)

-Wandelen, yin yoga, en ik trok een kaartje uit mijn kaartendeck

-Ik schreef deze blog (helpt heel erg)

Jij bent mijn held

Ja, je leest het goed! JIJ, jij bent de hoofrolspeler hier. Want door jouw support, jouw bestellingen, jouw delen op social media en jouw rondvertellen aan vrienden HOEF ik geen opdrachten aan te nemen en kan ik voor mezelf kiezen. Ik kan maken wat ik leuk vind, waar ik blij van word en wanneer ik maar wil. Jij bent dus mijn held en daar ben ik je dankbaar voor. Ik besef me ook enorm wat een luxe het is (al is ook dit niet altijd eenvoudig hoor, het runnen van een webshop heeft ook zeker stress dingetjes). Het is een keuze en ik kies voor jou! Bedankt dat je hier bent!

ps. De rede waarom ik de betreffende illustraties niet deel is omdat het gaat om de gevoelens, het proces en het verhaal en niet om een mening over mijn werk.. of zoiets. Nou ja.. je snapt het wel.

pps. Mocht je meteen zin hebben om mij extra te supporten: hier mijn selectie van vandaag die mij helpt!